به گزارش «پرشین خودرو»، فیل بل که به تازگی شغل خود را از دست داده، شب را زیر سه کیسه خواب و دو پتو روی صندلی عقب خودروی بیوک مدل 1998 به صبح می رساند. او خودرو خود را کنار ایستگاه کامیون داران یا فروشگاه های 24 ساعته پارک می کند و به ندرت موتور خودرو اش را روشن می کند. فیل می گوید: نمی توان خودرو را روشن گذاشت چون هم بنزین مصرف می کند و هم توجه مردم را جلب می کند. خوابیدن در خودرو بهتر از خوابیدن در چادر است اما واقعاً نیمه شب سرد می شود. فیل بل 39 ساله از ماه شهریور شغل خود را در قطعه سازی شهر دترویت از دست داده و اکنون از پس اجاره منزل بر نمی آید. بعد هم تمام دارایی خود را بار خودرو زده و روزها به دنبال کار می گردد و شب ها در خودرواش می خوابد. او می گوید: تازه من خوش شانس هستم. حداقل یک خودرو دارم. آنهایی که بی خانمان می شوند ممکن است همین را هم نداشته باشند. نیل دونوان مدیر ائتلاف ملی برای بی خانمان ها National Coalition for the Homeless می گوید: بی خانمانهای مزمن، خودرو ندارند. آنهایی که هنوز خودرو دارند کسانی هستند که با بقایای زندگی دوران اشتغالشان سر می کنند. خیلی از افرادی که شب را در خودرو به سر می برند کمتر از شش ماه از بی خانمان شدن آنها می گذرد و هنوز به عنوان بی خانمان شناخته نمی شوند. به تازگی گزارشی از سوی اتحاد ملی برای خاتمه دادن به بی خانمانی National Alliance to End Homelessness منتشر شده است، در این گزارش آمده است که جمعیت بی خانمان های آمریکا کاهش یافته و از 643 هزار و 67 نفر در سال 2009 به 636 هزار و 17 نفر در سال 2011 رسیده است. تنها افزایشی که در آمار مرتبط اتفاق افتاده مربوط به کسانی است که در پناهگاه ها زندگی نمی کنند. از هر 10 نفر 4 نفر یا به عبارت دقیقتر 243 هزار و 701 نفر در خیابان، خودرو یا ساختمان های متروکه زندگی می کنند. تعداد این افراد از سال 2009 تا 2011 حدود 2 درصد افزایش یافته است. با نزدیک شدن زمستان، وضعیت زندگی این افراد دشوارتر می شود. برخی از گروه های غیرانتفاعی مثل Haven of Rest Ministries فقط به مردان پناه می دهد و قانون ورود به این پناهگاه ها این است که پناهجویان به مواد مخدر و الکل معتاد نباشند. آن دسته که در این قوانین نمی گنجند، به پناهگاه های به اصطلاح خیس "wet" shelter پناه می برند که از ساعت 11 شب تا 6 صبح به افراد معتاد پناه می دهد تا در سرمای زمستان در اثر یخ زدگی نمیرند. زمانی این پناهگاه های خیس فقط از نوامبر تا آوریل یعنی ماه های زمستانی فعال بودند اما اکنون در تمام سال فعالند. ایالت میشیگان حدود 94 هزار بی خانمان در سال 2011 داشت. شهر بَتل کریک با جمعیت 52 هزار و 93 نفر، حدود 1400 بی خانمان دارد. از این تعداد فقط 100 نفر به پناهگاه های هیون مراجعه می کنند. بر اساس اعلام مراکز کنترل و پیشگیری بیماری The Centers for Disease Control and Prevention تعداد کمی از بی خانمان ها در اثر سردی هوا جان خود را از دست می دهند؛ بیشتر کسانی که در سرمای زمستان می میرند یا به بیماری روانی دچار هستند یا مواد مصرف می کنند و اغلب از لباس گرمی که به آنان داده می شود استفاده نمی کنند. در برخی از شهرها مثل سانتا مارگاریتا در ایالت کالیفرنیا، پلیس کسانی را که در خودرو می خوابند جریمه می کند و اگر از پس جریمه بر نیایند آنها را به شش ماه زندان می اندازند. فیل بل می گوید امیدوار است پیش از تمام شدن ذخیره پولش، کار پیدا کند والا مجبور می شود خودرواش را هم بفروشد و به دنبال پناهگاه باشد. او می گوید حتی فکر زمستان میشیگان و نداشتن پناهگاه او را پریشان می کند.