به گزارش «پرشین خودرو»، فردیناند پییش پیشرفت کاری خود را از رقابت سرسخت با عمه زاده خود فردیناند بوتزی پورشه طراح پورشه 911 آغاز کرد. حالا هم با همان سبک و سیاق در حال رفتن از گروه خودروسازی فولکس واگن است: رفتن با جنگ! به هر حال این سبک او است. در حقیقت این سبک در حال تبدیل شدن به میراث او هم هست. او دوئل خود را از سال 1971 شروع کرد تا جایی که ستیزه جویی او فری پورشه پدر بوتزی را وادار کرد با تمام اعضای خانواده اش از بخش خودروهای اسپورت کناره گیری کنند. زمانی که پییش سر از آئودی درآورد با آرنج های خود رقبا را یکی پس از دیگری کنار زد تا از نردبان ترقی بالا برود و ابتدا بالاترین مقام در توسعه محصول را تسخیر کرد و سپس علیه مدیر عامل وقت یعنی ولفگانگ هابل به تبانی پرداخت و سرانجام در سال 1987 جای هابل نشست، با این که کارل هان مدیر عامل گروه خودروسازی فولکس در آن زمان فرد دیگری را برای مدیر عاملی آئودی در نظر داشت. رقابت جویی او به همین جا ختم نشد و تلاش خود را برای جانشینی هابل در پست مدیر عامل گروه خودروسازی فولکس واگن شدت بخشید و با این که هابل به فرد دیگری می اندیشید عاقبت جای او را هم گرفت. بسیاری از ستارگان مدیریت در آئودی سکان هدایت آن برند را برعهده گرفتند و نتوانستند رضایت پییش را جلب کنند. فرانتز جوزف کورتوئم که در سال 1993 با نظر مستقیم وی به مدیر عاملی آئودی رسید یک سال هم دوام نیاورد. هربرت دمل که بعد از کورتوئم فروش آئودی را افزایش داد به دلیل بلندپروازی بیش از حد دچار مشکل شد. فرانتز جوزف پائفگن هم درست زمانی سکان آئودی را به دست گرفت که پییش در حال ارتقا و رسیدن به ریاست هیئت مدیره گروه فولکس واگن بود اما سر از بنتلی در آورد تا این که مارتین وینترکرن در سال 2002 از خود توانمندی هایی نشان داد که نظر پییش را جلب کرد و سکان آئودی را به دست گرفت. زمانی که وینترکرن مدیر عامل آئودی بود، پییش برای گروه خودروسازی فولکس پیشت استرایدر [که سابقه کار در ب ام و را داشت] را به عنوان مدیر عامل گروه برگزید اما خودش به عنوان رئیس هئیت مدیره دست مدیر عامل را خیلی باز نگذاشت. در سال 2006 هم تصمیم گرفت وینترکرن را به جای پیشت استرایدر بنشاند. وینترکرن گویی که کپی خود پییش بود و 8 سال رابطه آنها به نظر با هم خوب بود اما این اواخر پییش در انظار عمومی لب به انتقاد علیه وینترکرن گشود. در این کارراهه طولانی، پییش 78 ساله دستاوردهای بزرگی داشت که به قدر کافی از آن قدردانی نمی شود. واقعیت این است که وضعیت امروز گروه خودروسازی فولکس واگن بدون سخت گیری ها و ستیزه جویی ها و رقابت های پییش امکان پذیر نبود.