به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، چندی پیش خبری در فضای مجازی منتشر شد مبنی بر اینکه که یک جوان صافکار مشهدی توانسته با یک سند سوخته یک پراید و تمامی قطعات آن از پیچ و مهره تا تمام قطعات بزرگتر را با هزینه کرد 32 میلیون تومان به یک پراید جدید تبدیل کند.
این ادعا در حالی در فضای مجازی پخش شده است که تاکنون در هیچ رسانه رسمی به صورت کارشناسی به آن پرداخته نشده است به همین منظور به سراغ یک کارشناس و فعال در صنعت قطعه سازی رفتیم و در خصوص این ادعا نظر وی را جویا شدیم.
راستی آزمایی ادعایی غیر کارشناسی در فضای مجازی
آرش محبی نژاد در گفت و گو با خبرنگار پرشین خودرو با اشاره به اینکه هر گونه اظهار نظر در خصوص این ادعا نیازمند راستی آزمایی است، عنوان کرد: طرح چنین موضوعی کاملا غیر کارشناسی و بیشتر شبیه یک ادعا و سرگرمی است که در فضای مجازی پخش شده است بنابراین به نظر می رسد ارزش چندانی برای پرداختن ندارد با این حال برای روشن شدن افکار عمومی باید اعلام کنم که ادعایی که مطرح می شود صرفا مربوط به هزینه قطعات است در واقع اعداد و ارقام به گونه ای است که موید تمام اتفاقاتی است که در خودروسازی ها می افتد.
وی با اشاره به ادعای این جوان که قیمت قطعات را 32 میلیون اعلام کرده است، توضیح داد: جمع آوری قطعات یک پراید با سند سوخته و کاری که بر روی آن انجام شده بدون در نظر گرفتن خواب پول و هزینه های مالی، باز هم برای این جوان حداقل 50 میلیون تومان تمام می شود این در حالی که در محاسبات این جوان هزینه های دستمزد و کارگری، سایر هزینه های مالی، خواب سرمایه و هزینه انرژی نیز محاسبه نشده است.
محبی نژاد گفت: البته ممکن است این جوان ادعا کند که در اوقات فراغت و بیکاری این کار را انجام داده است اما یک شرکت خودروسازی که نمی تواند از حقوق کارگران بگذرد و یا از انرژی رایگان استفاده کند.
سهم 60 تا 70 درصدی قطعات در ارزش فروش یک خودرو
دبیر انجمن قطعه سازان همگن در همین راستا به سهم قطعات در ارزش فروش و قیمت تمام شده یک خودرو اشاره و اظهار داشت: به طور متوسط حدود 60 تا 70 درصد ارزش فروش یک دستگاه خودرو را قطعات آن تشکیل می دهد بنابراین با یک محاسبه معکوس، قیمت خودرویی که توسط این جوان ساخته شود به اضافه حداقل 2 ماه زمان تامین و جمع آوری قطعات، حدود 50 میلیون تومان تمام می شود در حالی که هم اکنون قیمت این خودرو توسط کارخانه حدود 37 میلیون تومان است.
محبی نژاد تصریح کرد: در این جریان 25 درصد از قیمت فروش خودرو مربوط به هزینه های مالی است که در طول زنجیره تامین پرداخت می شود و 15 درصد نیز مربوط به پرداخت های دولتی، هزینه بیمه و مالیات بر ارزش افزوده و عوارض است. بنابراین 40 در صد از قیمت فروش خودرو عملا نه به جیب قطعه ساز می رود و نه به جیب خودروساز و نه به جیب کارگران می رود و صرفا به جیب بانک ها و بیمه ها و دولت می رود و لذا ادعایی که مطرح شده به نوعی قیاس مع الفارق است.
وجود 3 دسته قطعات پرایدی در بازار / قطعات بی کیفیت و فاقد استانداردی که به مراتب ارزان تر از قطعات اورجینال است
به گفنه وی این ادعا به میزانی غیر کارشناسی مطرح شده است که حتی موارد مربوط به استاندارد و کیفیت قطعات مورد استفاده نیز با ابهام زیادی همراه است بنابراین چنانچه این ادعا صحت داشته باشد باید مشخص شود که این قطعات از کجا تامین شده است؟ منبع تامین قطعات و استاندارد و کیفیت آنها مورد تایید است یا از قطعات زیر پله ای و بی کیفیت استفاده شده است؟
محبی نژاد قطعات پرایدی موجود در بازار را در سه رده قطعات استاندارد شناسنامه دار، فاقد شناسنامه و قطعات بی کیفیت وارداتی دسته بندی کرد و گفت: در قطعات پرایدی موجود در بازار بخشی قطعات استاندارد شناسنامه دار است که توسط قطعه سازان معتبر داخلی تولید می شود که طبعا قیمت و کیفیت خودش را دارد، دوم قطعات بدون شناسنامه زیر پله ای که در داخل و توسط کارگاه های متفرقه تولید می شود که مطلقا استاندارد نیست و هیچ امکان ردگیری و شناسایی ندارد و قیمت آنها به مراتب ارزان تر از قطعه اورجینال و اصلی است و سوم قطعات بی کیفیت چینی و هندی و متفرقه ای که به حجم وسیعی به صورت رسمی یا قاچاق وارد می شوند که قاچاق آنها به دلیل عدم پرداخت سود و عوارض گمرکی و مالیات و ارزش افزوده به مراتب ارزان تر است.
به گفته این کارشناس در صنعت قطعه سازی با توجه به مواردی که در خصوص قطعات مطرح گردید پرداختن به این ادعا نیازمند راستی آزمایی است و پیش از هر گونه اظهار نظری باید لیست قطعات مورد استفاده در این خودرو تهیه و بررسی شود که از چه منبعی خریداری شده و کیفیت و برند آن چه بوده است که قطعا روند پیچیده و پرکاری است.
نظر شما