به گزارش «پرشین خودرو»، به‌دلیل نقش محوری صنعت خودرو، دولت به‌درستی سیاست حمایتی تدوین شده خود را از این صنعت شروع كرد. به همین دلیل برنامه‌ریزی تزریق بیش از 2000 میلیارد تومان نقدینگی آن هم از مسیر درست آن یعنی از طریق نمایندگی شركت‌های خودروساز صورت گرفت. 2000 میلیارد تومانی كه عدد قابل‌توجهی در وانفسای بی‌پولی خودروسازان بود. فراموش نکنیم که این میزان نقدینگی در میان مخالفت‌های شدید متولیان سایر بازارها پرداخت شد. صنایع بسیاری انتظار داشتند دولت به همین شكل از بازار آنها نیز حمایت كند. اما این از خوش اقبالی خودروسازان و البته اهمیت صنعت خودرو است كه دولت تصمیم به حمایت از آن گرفت. استقبال از طرح و سرعت جذب وام توسط بازار به‌قدری زیاد بود كه خودروسازها و البته بانك مركزی را غافلگیر کرد. دلیل غافلگیری خودروسازان هم روشن است، عدم بهره‌مندی درست از «دانش مهندسی بازار» ناشی از «ضعف‌های استراتژیك»، توانایی «پیش‌بینی رفتارهای آتی بازار» و تحلیل آن را از خودروسازان سلب کرده است. البته استقبال زیاد از این وام باعث نشد بانك مركزی از سیاست تدوین شده برای این طرح عدول کند و همان 110 هزار فقره وامی كه ازابتدا قراربود پرداخت شود به مردم تعلق گرفت. این موضوع بیانگر آن است كه برنامه‌ریزی برای تعداد خودروی واگذاری به مردم از طریق بسته حمایتی دولت، پیش از طرح صورت گرفته و قطعا خودروسازها می‌دانستند كه قرار است چه تعداد خودرو ازطریق این طرح به مردم واگذار شود. حال پرسش اساسی اینجاست «چرا درحالی‌كه خودروسازها از قبل می‌دانستند چه تعداد خودرو قرار است در این طرح تحویل متقاضیان کنند هنوز موفق به تحویل همه خودروها نشده‌اند؟» آن هم در شرایطی كه شركت‌های خودروساز بیش از گذشته نیاز به اعتمادسازی بین مشتریان خود دارند. البته عدم همخوانی تنوع ثبت‌نام‌ها با موجودی پاركینگ خودروسازان شاید دلیل موجهی باشد برای تاخیر در تحویل خودروها ولی مگر برنامه‌ریزی و تولید این تعداد خودرو آن هم با توجه به تزریق نقدینگی چه میزان وقت می‌برد. پس مشكل اصلی كجاست؟ به‌رغم سابقه طولانی صنعت خودرو در ایران اما به‌دلیل توسعه نیافتگی این صنعت ناشی از «حاكمیت مدیریت سیاسی» بر شركت‌های خودروسازی (و نه صرفا مدیریت دولتی كه در بعضی از كشورهای صاحب صنعت خودرو توسعه از طریق مدیریت دولتی نیز اتفاق افتاده است)، پیشرفت آنها در مقایسه بانمودار رشد جهانی دچار تاخیر و انحراف است؛ به‌طوری‌كه هنوز در اصول اولیه و استراتژیك «تولید ناب» نظیر «برنامه‌ریزی یكپارچه تولید»، «تحلیل تكنیكی بازار»، «تحویل به‌موقع محصول» و بسیاری دیگر از سیستم‌های مشابه، دچار ضعف‌های ساختاری است درحالی‌كه طی همین مدت شركت‌های بزرگی درصنعت خودرو دنیا متولد و صاحب برند شده‌اند. با توجه به این به‌نظر می‌رسد صنعت خودرو ایران بیش از گذشته به ارائه رفتارهای استراتژیك و برنامه‌ریزی شده نیازمند است. ضعف در ارائه یك تصویر اعتمادساز ناشی از عدم تحویل به‌موقع خودروهای مشمول بسته حمایتی دولت با توجه به‌اینكه سیاست پرداخت تسهیلات نیز از طرف دولت تدوین شده می‌تواند به اعتبار دولت نیز خدشه وارد کند. فراموش نكنیم صنعت خودرو این روزها برای اینكه بتواندیك شریك تجاری خوب برای خود دست‌وپا كند كه حاضر باشد علاوه‌بر سرمایه‌گذاری میلیارد دلاری، نسبت به انتقال تكنولوژی خود به ایران علاقه‌مند باشد به این موضوع وابسته است كه الگوی رفتاری بازار خودرو در ایران از كدام مدل تبعیت می‌كند و دارای چه ویژگی‌هایی است و مهم‌تر از آن، نقش خودروسازان در شكل‌گیری و هدایت این رفتارها چیست؟ منبع: دنیای اقتصاد