پرشین خودرو: رفته رفته به روزهای پایانی سال نزدیک می شویم. آنچه در روزهای پایانی سال در صنعت خودرو می توان به آن پرداخت موضوع تعرفه واردات خودرو است. به گزارش «پرشین خودرو»، تعرفه واردات خودرو چند سالی هست که به در چنین روزهایی به بحث داغ رسانه ها و مسوولان تبدیل می شود. حکایتهای گوناگونی از دل این موضوع نقل می شود که بعضا منجر به قضاوت های مبهمی در خصوص ماهیت مساله شده است. از دید اقتصاد کلان، تعرفه ابزاری است که دولت ها برای برقراری تعادل میان تولید داخل یک کالا و نیاز به تامین آن کالا در داخل کشور لحاظ می کنند و اغلب در مواردی به کار برده می شود که تولیدات داخل شرایط زیست در فضایی رقابتی و آزاد نداشته باشند. درچنین مواردی از تعرفه به عنوان ابزاری می توان استفاده کرد تا علاوه بر تامین کالای مورد نیاز، شرایط رشد و توسعه و دست کم حیات تولیدات داخل و صنایع مرتبط به خطر نیفتد. این در حالی است که این موضوع در واردات خودرو درای چند بعد اساسی است. 1. در دیداری که رهبر معظم انقلاب اسلامی در نخستین روزهای سال جاری از صنعت خودرو کشور داشتند بر این نکته تاکید کردند که نباید به خواست یک عده ای تولیدات داخل، قربانی واردات بی رویه محصولات خارجی شود. واردات بی رویه از درآمد کارخانه های تولیدی کاسته و آن ها را به راه ورشکستگی می اندازد. نقشی که صنعت خودرو در ارزش افزوده صنعت دارد نیازی به بحث ندارد چرا که در بیان آن سخن فراوان گفته شده است. سرمایه در گردش این صنعت در سال بالغ بر 20 هزار میلیارد تومان می شود که اگر صنعت نفت را فاکتور بگیریم صنعتی نمی توان درایران یافت که بتواند چنین گردش مالی داشته باشد. تعرفه پایین واردات خودرو به همان دلیلی که در بند قبلی به اختصار آمد، نقش ویران کننده برای این صنعت دارد. 2. حمایت از صنعت خودرو به دلیل نقش حیاتی و اساسی که در ایجاد اشتغال چه به صورت مستقیم و چه غیر مستقیم دارد، باز هم از دید اقتصاد کلان و اشتغالزایی اجتناب ناپذیراست. حیات صنایع خودرویی و خودروسازها به فروش محصولات و استقبال بازار به محصولات آنان وابسته است چرا که هزاران کارگر و خانواده از این طریق امرار معاش می کنند. هیچ کس منکر این موضوع نمی تواند باشد که به هر دلیل تولیدات داخل کمتر از کیفیتی جهانی برخوردارند و در صورتی که واردات تا حدودی از اینکه هست آزادتر شود، تمایل مردم به سمت خرید محصولات خارجی تغییر می یابد؛ آنگاه جای خالی درآمد کارخانه ها و به طبع آن درآمد خانواده هایی که از این صنعت بهره می گیرند را با کدام تولید و اشتغال می توان پر کرد؟ 3. این ادعا همواره از سوی کسانی که خواهان واردات خودرو هستند مطرح می شود که پس چگونه می توان تولیدات داخل را در فضایی رقابتی قرار داد تا عیار کیفیت آنان سنجیده شود؟ آیا نباید راه را برای محصولات باکیفیت باز کرد تا سازندگان داخلی سطح کیفی تولیدات خود را در میدان رقابت با این محصولات ارتقا دهند؟ در پاسخ باید گفت واردات خودرو باید در شرایطی صورت گیرد که امکان واردات تکنولوژی آن نیز فراهم باشد در صورتی که هم اکنون خودروسازان با بیشترین حجم تحریم ها مواجهند و پیشرفتی که در این صنعت تاکنون صورت گرفته همه به دست متخصصان و مهندسان داخلی بدون کمک فنی خودروسازان مطرح صورت گرفته است. این رویه که واردات خودرو در صورتی مجاز دانسته می شود که خودروسازان اقدام به انتقال دانش فنی به کشور کنند از سوی کشورهای دارای بازاری همانند بازار ایران، مورد تاکید قرار گرفته است. برای مثال چین به شرطی به خودروسازان اجازه تولید حضور در بازار خود را می دهد که خودروسازان اقدام به احداث خطوط تولید در این کشور و انتقال دانش فنی بکنند. 4. در شرایطی که اقتصاد کشور در دوره ای گذار به سر می برد و هم چنین گمانه زنی های فراوانی در خصوص اوضاع صنایع و به طورکلی بخش تولید با اجرای قانون هدفمند کردن یارانه ها صورت گرفته است، منطق حکم می کند همانگونه که مدیران صنایع گوناگون خصوصا خودروسازان تمهیدات فراوانی برای جلوگیری و از بین بردن آثار سو احتمالی این قانون به کار گرفته اند، با کمترین تنش مواجه شود. آزاد سازی حامل های انرژی، بالارفتن قیمت های حمل ونقل آن هم در شرایطی که صنایع بالادستی خودرو همانند فولاد از صنایع انرژی بر به شمار می آید، تنها بیانگر لزوم حمایت بیش از پیش از خودروسازان داخلی است.