به گزارش «پرشین خودرو»، مگر چه شده كه طی این سالها خودروسازی كشور علاوه بر عدم پیشرفت در مقابل هم سن و سالهای خود در جهان با پسرفت و عقب گرد هم روبرو شده اند. عمر خودروسازی كشور دیگر به میانسالی و سن پختگی رسیده است و با این وجود در سالهای گذشته از روند پیشرفت كند در مقایسه با دیگر خودروسازان برخوردار بوده است. البته روزگاری این صنعت با ارائه محصولات جدید، در فرا خور زمان خود توانسته بود كم و بیش مورد استقبال خریداران قرار گیرد ولی در حال حاضر نمی توان عملكرد آنها را قابل دفاع دانست. خودروسازان كشور كه اكنون مورد انتقاد قرار گرفته اند، سالها پیش با عرضه پیكان نوع نوینی از خودروهای سواری را به ایران وارد كرد و انصافا این خودرو در زمان خود نسبت به خودروهای وارداتی، غولی شكست ناپذیر به حساب می آمد. حتی اگر بخواهیم به چند سال عقب تر برگردیم؛ پراید نیز از جمله خودروهائی بود كه در دهه هفتاد خیلی از مردم به آن علاقه مند شده بودند و از تكنولوژی جدید آن بواسطه دارا بودن شیشه بالابر برقی و صدای موتور كمتر نسبت به پیكان و همچنین قیمت پائین تر نسبت به خودروهای تولیدی دیگر رضایت داشتند. به نوشته میهن صنعت، اما آفت این صنایع عدم مدیریت مناسب بر این صنعت بود چرا كه پیش از تكیه مدیران دولتی و سیاسی بر صندلی ریاست این بخش ها، سیر صعودی تولید در صنعت خودرو با سرعت خوبی همراه بود و دخالت های دولتی در مدیریت بر این صنعت پر سود باعث شد كه عدم تصمیم گیری مناسب و ضعف در تدوین استراتژی های نوین باعث عقب افتادگی این صنعت شود. مدیرانی كه بواسطه نداشتن تجربه كافی، هریك به نوعی با عملكرد ضعیف خود كركره این صنعت را آرام آرام به پائین كشیدند وبا صرف هزینه های هنگفت، در مسائل سیاسی به نوعی باعث عقب ماندگی خودروسازان از روند پیشرفت شدند و امروز ریال به ریال آن پول ها گره از گره های مشكلات صنعت خودرو باز می كرد و اما این مساله فقط آه و حسرت را برنهاد كارگران این بخش ها گذاشت و مدیران ارتقاء یافته و دائماً مسئول كه مسئولیت بی تدبیری های خود را نمی پذیرند، بی تفاوت به این مساله پا بر روی پا گذاشتند و می گویند در زمان ما همه چیز خوب بود و قبول ندارند كه گلستانی كه تحویل گرفته اند را بصورت خرابه تحویل مدیر بعدی داده اند و حال كه تكنوكرات ها بر مسند ریاست خودروسازان قرار گرفته اند بواسطه این ضعفها، عرصه را بر خود تنگ می بینند. بر اساس این گزارش در زمان رونق تولید، خودروسازان سالانه سودهای نجومی در فروش خودروهایی كه تولید آن به یک میلیون دستگاه در سال می رسد كسب می كردند كه از آن میزان اگر فقط ۲۰۰ میلیون ناقابل هر ماهه فقط در سال گذشته پس انداز شده بود، نه تنها نیاز خودروسازان را برطرف كه حتی می توانستند به بخش های دیگر اقتصادی مرتبط با این صنعت نیز كمك شایان توجهی كند. از طرفی صنعت خودرو ایران كه اسماً خصوصی و رسما دولتی است متاثر از شرایط دیپلماتیك دولتهای مختلف است و نیاز خود در ارتباط با خودروسازان خارجی را متاثر از رابطه هر دولت با كشورهای دیگر می بیند. این مساله باعث شده كه بر خلاف اظهارنظارت مسئولان در خصوص اخم به پژو باعث ضرر میلیاردی آن شركت می شود اما برعكس شاهد آن بودیم كه خودروسازان داخلی با یك تشر خودروسازانی مانند پژو لرزه بر اندام خود می بینند و كاسه چه كنم چه كنم بر دست میگیرند و این مساله خودكفائی كامل خودروسازی را نهی نمی كند اما آن را زیر سوال می برد. نكته حائز اهمیت این است كه بر خلاف تبلیغات، خودروسازان برای تولید خودروئی مانند پراید كه بر اساس باور عمومی ۱۰۰ درصد داخلی سازی شده است؛ همچنان نیازمند واردات برای تامین مواد اولیه برخی از قطعات مهم است و باید فكری به این موضوع كرد كه تاكی باید زیر یوغ واردات و مشكلات مربوط به آن به تولید ادامه داد؟ باید در نظرداشت با استفاده از روشها منسوخ و كلاسیك در خودروسازی به هیچ عنوان نمی توان آینده خوبی را برای این صنعت متصورشد ولی حال كه این صنعت با مشكلات فراوان در نقدینگی وتولید مواجه شده است نباید گذاشت كه رویای بسیاری از كشورهای در حال توسعه به خاطره ای در كشور ما مبدل شود و همانند شكست خورده ای نحیف بگوئیم كه روزگاری من چنان بودم و الانم را نبین كه این طورم. در برهه حساس كنونی مسئولان می توانند از فروپاشی این صنعت جلوگیری كنند و با ارائه تسهیلات بانكی موقتاً حمایت خود را از این صنعت به منسه ظهور بگذارند و به گفته كارشناسان این اقدام باعث می شود كه خودروسازی كشور احیاء و به روند عادی تولید باز گردد. وقتی كه هر خودروساز میتواند با ۱۰۰۰میلیارد تومان بسیاری از مشكلات و معضلات خود و زنجیره تامین قطعات متشكل از بسیاری قطعه سازان را حل كنند چرا دولت در این خصوص كم كاری میكند و وقتی كه مدیرعامل سایپا از قیمت تمام شده ۱۵ میلیونی پراید می گوید كسی به فكر تخصیص حمایت های ارزی از مجموعه خودروسازان نیست. باید به مسئولان هشدار داد كه صنعت نساجی كه صنعتی بس عظیم و بزرگ بود بواسطه بی كفایتی از بین رفت و حال نگذارند سرنوشت صنعت خودرو نیز همانند نساجی شود و كارگران شاغل دراین بخش هم به سرنوشت كاركنان نساجی دچار شوند.