به گزارش «پرشین خودرو»، بر اساس این توافق‌نامه تولید دو خودرو جدید سدان و شاسی‌بلند بین دو شرکت سایپا و چانگان با حضور غلامرضا شافعی رئیس ایدرو، در کارخانه چانگان به امضا رسیده و طرف چینی نیز سه پیشنهاد از معاون وزیر صنایع دریافت کرد. به گفته رئیس ایدرو، چانگان می‌تواند از سه طریق در خودروسازی ایران حضور یابد و یکی از این راه‌ها، سرمایه‌گذاری در زمینه تولید قطعات الکترونیکی و با فناوری بالا به‌طور مستقیم در ایران است. پیشنهاد دیگر، خرید بخشی از سهام شرکت‌های سایپاکاشان، بن رو و پارس خودرو و تولید محصول در این شرکت‌ها است، به نحوی که چانگان می‌تواند با این روش وارد بازار کشور شود و پیشنهاد سوم خرید بخشی از سهام سایپا می‌باشد.
معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت با اشاره به بیانات رئیس جمهور در اجلاس داووس و دعوت سرمایه گذاران خارجی به حضور در صنعت خودروی ایران، و نیز قانون جلب سرمایه گذاران خارجی، فضای مناسبی برای سرمایه گذاری در ایران فراهم شده است که شرکت چانگان باید از این فرصت مغتنم استفاده کند.

چانگان چیست؟
چانگان یک شرکت خودروسازی چینی است که در شهر چونگ‌کینگ قرار دارد. این شرکت همچنین به چانا هم مشهور است. شرکت چانگان که یکی از قدیمی‌ترین بنگاه‌های اقتصادی چین است در سال 1862 تاسیس شده است. سرمایه این شرکت در حال حاضر 68 میلیارد یوان بوده و 50 هزار کارمند در حال حاضر در آن مشغول به کارند. ظرفیت سالانه این شرکت در حال حاضر تولید 2 میلیون دستگاه خودرو است.
بخش توسعه و تحقیقات خودروی چانگان با در اختیار داشتن 6 هزار نفر نیروی حرفه‌ای و با بکارگیری بیش از 300 نفر کارشناس خبره خارجی تلاش بسیاری در توسعه محصولات چانگان داشته است. این مرکز همکاری استراتژیک خود را با با شرکت‌های بزرگ و معتبر خودروساز جهانی همچون فورد، مزدا، پژو سیتروئن و سوزوکی انجام داده است و با ایجاد مراکز طراحی و تحققاتی در ایتالیا، ژاپن و انگلستان، هم اکنون 27 سایت تولیدی و 25 محصول خودرویی تولید می‌کند. بر اساس گفته‌های مدیر عامل چانگان, این شرکت هم اکنون چانگان بیش از 10 درصد بازار خودروی چین را در اختیار دارد و قصد دارد با تولید شش میلیون دستگاه خودرو در سال 2020 به رده اول خودروسازان چینی دست پیداکند.
برنامه افرایش 4 میلیون خودرو در شش سال آینده توسط شرکت چانگان و رسیدن مجموع تولیداتش به 6 میلیون دستگاه در سال 2020 کار بسیار مهمی است که پیش روی این خودروساز قرار دارد برای گسترش این میزان از تولید چانگان چشم امید به ظرفیت‌های بلااستفاده صنعت خودرو در سراسر جهان دارد و سایپا به عنوان شریک تجاری می‌تواند گزینه خوبی برای افزایش تولید این شرکت خودروساز باشد.

دو تلاش نافرجام «چانگان» در ایران:
نام چانگان پیش از این دو بار دیگر هم در ایران مطرح شده بود. بار نخست, خبری بود مبنی بر همکاری شرکت چانگان و بنیان توسعه صنعتی پارس که توسط جمعی از مدیران سابق ایران خودرو تاسیس شده بود. در اوایل سال 87 شرکت بنیان توسعه صنعتی پارس اعلام کرد که شرکت خودروسازی چانگان قصد دارد از سال آینده یكی از محصولاتش به نام «بی‌نی» "BENNI" را در ایران تولید ‌كند. این خودرو یک خودروی كامپكت (متوسط) بوده كه در چین و برای مصرف داخلی این كشور طراحی شده است. قرار بود این خودرو در مرحله اول با تولید 50 هزار دستگاه در سال در ایران تولید شود و در مراحله بعد به 250 هزار دستگاه افزایش یابد. با مشکلات به وجود آمده در شرکت بنیان توسعه پارس, این توافق‌نامه در میانه راه بدون نتیجه رها شد.
در اردیبهشت ماه سال 89 بار دیگر نام چانگان در صنعت خودرو ایران مطرح شد و آن زمانی بود که ایران خودرو برای جایگزینی گاو شیرده‌اش یعنی، «پیکان» به دنبال جایگزین بود و عنوان شد که محصولی از شرکت «چانگان چین» جای خالی پیکان را پر خواهد کرد. این مذاکرات با مخالفت‌های علی اکبر محرابیان وزیر وقت صنایع به نتیجه نرسید. این گونه شنیده می‌شد که علی‌اکبر محرابیان، وزیر صنایع، در واکنش به همکاری خودروسازان ایرانی با چینی‌ها، عنوان کرده تا زمانی که وزیر است، اجازه تولید خودرو چینی را در کشور نخواهد داد.

تلاش سوم:
این روزها بار دیگر برای بار سوم نام چانگان در صنعت خودروی طرح شده است و قرعه همکاری با این خودورساز چینی نصیب گروه سایپا شده است. سعید مدنی، مدیرعامل گروه خودروسازی سایپا اعلام نموده که برنامه دولت ایران، تبدیل کشور به قطب تولید خودرو در منطقه با تولید سه میلیون دستگاه در سال است. بنا به گفته او: در همسایگی ایران حدود 400 میلیون نفر زندگی می‌کنند که به جز ترکیه در هیچکدام خودروسازی مطرحی فعالیت نمی‌کند و با همکاری چانگان از این ظرفیت به نحو احسن استفاده خواهیم برد. تاکیدات شافعی و مدنی بیانگر عزم جدی ایران برای آغاز همکاری گسترده با این خودروساز چینی است. اما بر اساس تجربیات قبلی به نظر می‌رسد همچنان باید به انتظار نشست و دید که این تلاش سوم به نتیجه لازم خواهد رسید؟ یا اینکه سرنوشت این توافقنامه همچو دو بار قبلی نا کام خواهد ماند؟

احمد فرهادی
کارشناس اقتصادی