به گزارش پرشین خودرو، صنعت خودرو را یکی از صنایع پر اهمیت کشور و از مجموعه صنایعی می‌دانیم که شاخص‌های سنجش و ارزیابی در آن میزان‌الحراره‌ای است که نشان می‌دهد، اوضاع صنایع در کشور و اقتصاد چه حال و روزی دارد.

به عبارت دیگر، این صنعت به دلایل عدیده از جمله حجم بزرگ و گردش عظیم مالی آن، تاثیر آن بر اشتغال مستقیم و غیرمستقیم و نیز انبوه مخاطبانی که با آن در ارتباطند، می‌تواند الگویی در خور باشد.

به این ترتیب است که ملاحظه روندها، بایدها و الزامات آن می‌تواند آن را به عنوان الگویی برای سایر صنایع قرار دهد.

با خروج امریکا از برجام اتفاق ناخوشایندی که افتاد، این بود که بسیاری از شرکت‌ها به ویژه شرکت‌های طرف قرارداد با خودروسازان داخلی از ایران کوچ کردند. اینکه این رفتن شرکای خارجی اخلاقی بود یا نه اینکه بر اساس قرارداد چه مفادی را برای خلف وعده و بدعهدی پیش‌بینی کرده‌اند و اینکه پاسخ به آنها چه باید باشد، موضوع این مقال نیست، اما اینکه از پس از این حادثه چه باید کرد را می‌دانیم.

می‌دانیم که تردیدها پایان یافته است و بالاخره رئیس جمهور امریکا با خروج یکجانبه از برجام و زمزمه آغاز مجدد تحریم شرکت‌هایی که با ایران مراوده دارند، هراسی را در دل شرکت‌های طرف قرارداد انداخته است.

هراسی که بر اثر آن، به خروج از ایران تن داده‌اند.

این موضوع در صنعت خودرو نمودی دیگر گونه دارد، چرا که به دلایل مختلف در ماجرای توافق بین‌المللی صورت گرفته، یکی از بخش‌هایی که توانست از فضای به وجود آمده به بهترین نحو استفاده کند، صنعت خودرو داخلی بود. این صنعت توانست قراردادهای متعددی را با خودروسازان بنام دنیا ببندد و ضمن نوسازی داخلی و واردات فناوری تولید، نسبت به ایجاد تنوع در تولید خودرو اقدام کند.

اگرچه هنوز موسم میوه‌چینی نرسیده بود اما بالاخره اتفاقات ما را به اینجا رساند که آنها رفته‌اند یا در آستانه رفتن هستند.

با خروج آنها یعنی شرکای خارجی از بازار ایران تکلیف چیست؟ آیا باید نگران صنعت خودرو بود؟ درس‌ها و عبرت‌های آنچه بر ما گذشت از جمله تحریم‌های قبلی، آمدن فعلی و دوباره رفتن چیست؟ بی‌شک چاره کار مقاومت است آنهم مقاومتی خلاق.

در ناگزیر این ایام قطعا صنعت خودرو توانسته‌ است از این فضای تنفس ایجاد شده، خود را به نوعی تقویت کند و فربه سازد که در روزگار تنگی با خلاقیت و اتکای بر توانمندی اندیشه، عمل و فناوری داخلی خود را در مسیر توسعه نگهدارد.

واقعیت آن است که تحریم‌های مجدد، محدودیت‌هایی را ایجاد می‌کند که یکی از عوارضش، کاهش روند توسعه خواهد بود اما بالاخره تجربه و خلاقیت هم بیشترین نقش را در عبور از شرایط دشوار دارد.

فصل آن است که با اتکای بر تجربه، ضمن برنامه‌ریزی دقیق و مبتنی بر واقعیت با در نظر گرفتن امکانات موجود که کم هم نیست، به سمت استفاده بیش از گذشته از ظرفیت خلاقی در بدنه صنعت خودرو و بیرون آن برویم که بتوان از این تهدید فرصتی ساخت تا صنعت خودرو مستقل‌تر از گذشته در پیشبرد اهداف خود توفیق یابد. ان شاء الله که چنین باد.

- لیلا حسینی كارشناس رسانه و صنعت