به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، روزی که دونالد ترامپ پشت تریبون قرار گرفت و فرمان اجرایی آغاز تحریم های جدید علیه ایران، به خصوص صنعت خودرو را با افتخار قرائت کرد، هر چند برخی از کارشناسان هشدارهایی درباره مشکلات احتمالی در صنعت خودرو دادند اما هرگز باور نمی کردیم که این مشکلات اینقدر سریع بروز کند و شرکت های خودروسازی از کوچکترین تا بزرگترینشان را درنوردد آن هم بدون نگاه به خصوصی یا دولتی بودن.

آن زمان باور اینکه شرکایمان با آغاز تحریم ها به سرعت ما را ترک کنند از ژاپنی ها و اندکی نیز فرانسوی ها دور از انتظار نبود اما ترک ایران از سوی چینی ها که تا حدود زیادی رونق صنعت خودروسازی را مدیون مشتریان و خودروسازان ایرانی بودند، غیرقابل باور بود که متاسفانه امروز می بینیم که تا حد زیادی محقق شده است.

ژاپنی ها و کره ای ها با ترک ایران، کرمان موتور و بهمن موتور را درگیر مشکلات بی شماری با خریدارن خودروهای هیوندای و مزدا کردند، ام جی با تنها گذاشتن آذویکو در آذربایجان تولید مهرماه این خودروسازی را به صفر رساند، فرانسوی ها با رنو و سیتروئن به خوبی توانستند خود را به نماد شریکی نامطمئن برای خودروسازان ایرانی تبدیل کنند.

هر چند بدعهدی شرکای خارجی در حال و روز کنونی صنعت خودرو را نمی توان نادیده گرفت اما نباید نقش دولتی ها و سایر نهادهای دولتی را که با تصمیمات لحظه ای به وخیم تر شدن این شرایط منجر شده است، نا دیده گرفت.

دولت با صدور بخشنامه ها و دستورالعمل ها شرایط را برای صنایع مرتبط با خودروسازی سخت کرده و امکان برنامه ریزی را برای فعالان این صنایع به طور کامل از بین برده است و به عبارتی به طور کامل بخش خصوصی را که می توانست کمک حال این روزها باشد، خلع سلاح نموده است.

نهادهای دولتی همچون سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولیدکنندگان با تعلل در تعیین تکلیف قیمت های جدید خودرو موجب فربه شدن دلالان و رکود شدید در بازار خودرو شده است. بانک مرکزی ایران که می بایست تسهیل کننده مراودات مالی خودروسازان با شرکت های خارجی طرف قرارداد با آنها باشد و ارز مورد نیاز خودروسازان و قطعه سازان را تامین کند، خود با مشکلات بسیاری مواجه است که تغییرات کلان مدیریتی و برخورد قضایی با برخی مدیران ارشد سابق این نهاد پولی از عواقب این مشکلات است.

در این میان اما می توان گمرک را به عنوان پرچمدار ایجاد مشکل برای خودروسازان و سایر فعالان اقتصادی ایران معرفی کرد که با دپوی سنگین مواد اولیه و قطعات مربوط به خودروسازی، خود به مانعی بزرگ در برابر صنایع تولیدی ایران، تبدیل شده است. البته کشتیرانی هم در بروز مشکلات امروز خودرو آنچنان بی تقصیر نبوده است که بخشی از مشکلات کشتیرانی نیز به تحریم ها و شرکت های بیمه گذار خارجی مربوط می شود.

جمیع این مشکلات و چالش ها که تیتروار به اطلاع شما رسانده شد، موجب کاهش تولید شدید خودرو در خطوط تولید خودروسازان شده است که نخستین خروجی این کاهش تولید را در عدم انجام تعهدات ایجاد شده خودروسازان دیدیم که موجب شد تا مشتریان این شرکت های خصوصی به تجمعاتی در برابر شرکت های خودروسازی دست بزنند.

مشکلات امروز صنعت خودرو که به طور قطع خوشحالی تحریم کنندگان و عوامل منطقه ای آنان در دستیابی به اهداف شومشان پدید آورده، ملغمه ای است از عدم مسئولیت پذیری نهادهایی که در ظهور این مشکلات بی تقصیر نیستند.

هر چند در این شرایط، بسیاری از مردم، خودروسازان را مقصر اصلی ایجاد مشکلات فعلی می دانند اما اکثر قریب به اتفاق کارشناسان بر نقش دولت و نهادهای دولتی که نه تنها به وظایف و مسئولیت های قانونی خود عمل نکرده اند بلکه با تصمیمات خلق الساعه، خواسته یا ناخواسته موجبات به چشم آمدن مشکلات ناشی از تحریم ها و محدودیت های بین المللی را فراهم آوردند، تاکید می کنند‌.

درست است که برخی خودروسازان ایرانی با سوءمدیریت هایی که داشته اند موجب نارضایتی خریداران در برهه هایی از زمان شدند اما اینکه تنها خودروسازان را مسئول این مشکلات بدانیم آنهم در برهه حساس کنونی، همان چیزی است که ترامپ و عوامل داخلی وی خواهان آن هستند.